Talipes equinovarus ( پا چماقی ) 
پا چنبري شايع ترین و مهمترین بیماری بدشکلی مادرزادی در نوزادان است. اين بيماري به صورت مادرزادي است و یک نقص تکاملی جنینی محسوب می شود که از هر هزار نوزاد متولد شده در یک نوزاد دیده می شود که تقریبا بروز آن در نوزادان پسر،دوبرابر نوزادان دختر می باشد. این اختلال بصورت یک طرفه یا دو طرفه ( در یک پا یا در هر دو پای نوزاد ) دیده می شود و در بعضی موارد ممکن است علت زمینه ای برای ایجاد این بیماری وجود داشته باشد که به نخاع مربوط می شود. اما گاهی بدون هیچ علتی و شاید بخاطر کم بودن جای جنین در رحم مادر، شکل کف پای جنین تغییر کرده و دچار چرخش می شود. 
کلاب فوت معمولا در هفته بیستم بارداری و در سونوگرافی آنومالی جنین قابل تشخیص است ،اما به دلیل قابل درمان بودن در بدو تولد شامل موارد سقط درمانی مورد تایید پزشکی قانونی نمی شود . در بیماری پا چمبری ماهيچه ها، تاندونها و عروق خوني كف پا و ساق پا به صورت يک طرفه يا دو طرفه درگير مي شود كه اين وضعيت غير طبيعي پا موجب رشد غير طبيعي استخوان هاو مفاصل پا مي شود. این اختلال در بدو تولد نوزاد دردناک نیست ،به دلیل اینکه استخوان های نوزاد به صورت غضروفی است، اما اگر درمان نشود ،همزمان با رشد نوزاد و سخت و محکم شدن استخوانها ، سبب ایجاد درد و محدودیت حرکتی در پای نوزاد خواهد شد.به طوری که در آینده به جای راه رفتن با کف پا بر روی لبه ی پا راه می رود و هنگام راه رفتن درد شدیدی احساس خواهد کرد و در انجام فعالیت های روزمره خود دچار مشکل خواهد شد. در برخی مواقع بیماری پا چمبری ناشی از وجود ناهنجاری‌های لوله عصبی ، مانند اسپینا بیفیدا (بیرون زدگی نخاع )، یا عارضه رشدی مفصل ران به نام دیسپلازی هیپ یا دیسپلازی رشدی هیپ (DHH) است ، که این بیماری دردناک و فلج کننده باعث ضعف و تورم مفصل ران شده ، که رشد غیرطبیعی مفصل ران را به دنبال خواهد داشت ،که  این موارد نیازمند مدت زمان بیشتری برای درمان خواهد بود. 
انجام آمنیوسنتز زودهنگام جهت بررسی سایر اختلالات احتمالی کروموزومی جنین که میبایست از هفته 13 تا 15 جنینی انجام شود، چنانچه  قبل از شروع هفته سیزدهم بارداری انجام شود ممکن است با خطر کاهش مایع آمنیوتیک جنین یا اولیگوهیدروآمینوس همراه شود ،که نتیجه ی آن احتمال ابتلا به  سایر ناهنجاری  جنینی و یا عدم تکامل برخی از اندام های نوزاد نظیر پاها و ابتلا به بیماری پا چنبری و یا دیسپلازی هیپ است.

درمان : 
این اختلال مادرزادی بدون درمان بهبود نخواهد یافت. بهترین زمان درمان  چند هفته اول تولد نوزاد است که لزوم توجه به درمان به موقع در بهبودی کامل بیماری اهمیت بسیاری دارد و احتمال بروز عوارض بعدی را به شدت کاهش داده و که حتی می تواند عملکرد پاهای نوزاد را به حالت طبیعی برگرداند.شدت بروز بیماری هر اندازه که باشد ،در یک پا یا هر دو پا و یا همراه با شدت چرخش زیاد یا کم در مچ پا ،معمولا شروع درمان با روش های غیر جراحی شامل گچ گرفتن پای نوزاد با حرکات خاص پزشک خواهد بود .که با کمک این روش به مدت چند ماه و انجام تمرینات فیزیوتراپی خاص، و قرار دادن پا در بریس به طور معمول درمان موقیت آمیز  خواهد بود..