استخوان فیبولا

فیبولا، که یک استخوان بلند و نازک است، از زیر مفصل زانو در قسمت خارجی ساق پا شروع شده و تا انتهای مفصل مچ پا ادامه می‌ یابد. فیبولا وظیفه زیادی در تحمل وزن بدن ندارد، اما نقش مهمی در اتصال رباط‌ ها در مفصل زانو و مچ پا دارد. همچنین، این استخوان توسط یک رباط ضخیم به نام سندسموز به استخوان تیبیا متصل می‌ شود. فیبولا از مهمترین استخوان‌ ها محسوب می‌ شود و گاهاً برخی از قسمت‌ های آن برای انجام عمل‌ های جراحی که نیاز به استخوان دارند، برش داده می‌ شود. پس از انجام این پیوند، افراد علی‌رغم از دست‌ دادن بخش بزرگی از استخوان فیبولا، قادر به ادامه عملکرد طبیعی خود هستند. وقتی توسط جراح این عمل انجام شود به افراد این امکان را می‌ دهد که به‌ طور نسبی به حالت عادی خود باز گردند و از امکاناتی که بخشی از فیبولا برای آن‌ ها فراهم می‌ کرد، بدون مشکل استفاده کنند.

علل شکستگی استخوان فیبولا

• ضربه مستقیم به استخوان می‌ تواند باعث شکستگی آن شود.
• فشار مستقیم بر روی استخوان نیز می‌تواند آسیب وارد کرده و منجر به شکستگی گردد.
• برخی ورزش‌ ها ممکن است به عنوان عامل مهم در شکستگی استخوان فیبولا مطرح شوند، به خصوص ورزش‌ های باشگاهی مانند فوتبال یا اسکی.

علائم شکستگی استخوان فیبولا

حضور ورم در ناحیه‌ی محل شکستگی یکی دیگر از علائم مشترک است. این ورم معمولاً ناشی از التهاب و پاسخ بدن به آسیب است.
یکی از نخستین و شایع‌ ترین علائم شکستگی استخوان فیبولا، درد در منطقه خارجی ساق پا است. این درد ممکن است به صورت حاد و یا به طور مداوم حس شود و به طول زمان افزایش یابد.
کبودی در محل شکستگی یا مناطق اطراف آن نیز از علائمی است که ممکن است در اثر خون‌ریزی ناشی از شکستگی ایجاد شود. این کبودی معمولاً به طول زمان تغییر رنگ می‌ دهد و سپس بهبود می‌ یابد.

آثار جانبی شکستگی استخوان فیبولا

در برخی موارد، آرتریت می‌ تواند یکی از عوارض پس از شکستگی باشد و فرآیند ترمیم را دشوار کند. همچنین، بهبودی آهسته نیز می‌ تواند مشکلاتی را برای فرد ایجاد کند.
درد ناشی از ابزار های جراحی کاشته شده نیز یکی از عوارض ممکن است. برخی از افراد ممکن است پس از بهبودی اقدام به خارج کردن صفحات و پیچ‌ های استفاده شده نمایند.
بافت نرم بسیار کوچکی بین پوست و استخوان وجود دارد که ممکن است زخم‌ ها به دلیل این بافت ترمیم نشوند. این بافت نرم شامل عضلات، تاندون‌ ها، رباط‌ ها و سایر اجزای حیاتی است که استخوان را احاطه کرده و به هم متصل می‌ شوند.
پس از جراحی، ریسک عفونت وجود دارد. افراد مبتلا به بیماری‌ هایی مانند دیابت ممکن است با مشکلات بیشتری در ترمیم زخم مواجه شوند. همچنین، افراد سیگاری در معرض خطر بیشتری برای عفونت زخم قرار دارند.

انواع شکستگی فیبولا

در این نوع شکستگی، آسیب به مفصل مچ پا باعث می‌ شود استخوان فیبولا نیز آسیب ببیند. علائم این نوع شکستگی شامل درد شدید، ورم و محدودیت حرکت می‌ شوند. درمان این نوع شکستگی ممکن است شامل استراحت، استفاده از عصا و در صورت لزوم، جراحی باشد.
این نوع شکستگی معمولاً پس از شکستگی یک استخوان درشت نی، همچون ساق پا، رخ می‌ دهد. در این حالت، استخوان فیبولا نیز ممکن است شکسته شود. درمان این نوع شکستگی معمولاً با جراحی و استفاده از مهره‌ های فلزی انجام می‌ شود.
این نوع شکستگی ناشی از استفاده مکرر و بیش از حد استخوان فیبولا است. علائم آن شامل درد مزمن و تورم می‌ شوند. درمان این نوع شکستگی اغلب با استراحت، فیزیوتراپی و شاید استفاده از مهره‌ های حمایتی انجام می‌ شود.

درمان شکستگی استخوان فیبولا

• استفاده از آتل و گچ
  در مواردی که شکستگی نسبتاً ساده و ترمیم به خودی خود امکان‌پذیر است، از آتل یا گچ برای ثابت نگه داشتن و محدود کردن حرکات پا استفاده می‌ شود. این روش می‌ تواند به استخوان اجازه دهد که بدون نیاز به جراحی بهبود یابد.
• ترتیب مجدد استخوان (اگر امکان پذیر باشد)
  در صورت امکان، پزشک ممکن است با تنظیم مجدد استخوان‌ های شکسته تراز طبیعی آنها را حفظ کند. این روش در شکستگی‌ های ساده بدون نیاز به جراحی مورد استفاده قرار می‌ گیرد.
• جراحی استخوان فیبولا
  استفاده از پین، گیره، و میله برای تثبیت استخوان از بیرون.
  اتصال مجدد فیزیکی استخوان‌ های شکسته با استفاده از ابزار هایی مثل پیچ، صفحه، میله و میخ که در زیر پوست باقی می‌ مانند.
  قرار دادن سیم‌ ها برای نگه‌داشتن تکه‌ های استخوان در موقعیت خود تا زمان بهبودی. سیم‌ ها پس از بهبود شکستگی فیبولا برداشته می‌ شوند.
  در مواردی که استخوان از پوست بیرون زده یا به چند قطعه تبدیل شده است، جراح ممکن است با بازگرداندن استخوان به موقعیت طبیعی آن را جا اندازی کند. این روش ممکن است با تثبیت داخلی یا خارجی همراه باشد.